MIJN VERHAAL
Mijn creatieve ontdekkingsreis begon in 2016 toen een lieve vriendin ziek was. Ik begon kleine gedichten te schrijven om momenten met haar zoontje van toen 4 jaar te vangen. Na haar overlijden ging ik ook ‘voor mezelf’ schrijven, omdat het me hielp om de gevoelens van rouw, verdriet en gemis te verwerken. Het bleek een terugkerend thema te worden in mijn gedichten. Waarom ik blijf terugkomen op rouw en gemis, is iets wat me zelf ook nog kan verbazen. Ik hou van het leven, en de lichte kant! Misschien wel juist daarom. Omdat het voor mij voelt alsof je heel dichtbij de essentie van het leven komt, als je dichtbij de dood bent. En misschien ook omdat rouw een eenzaam proces is. Dit terwijl iedereen rouw tegenkomt in zijn of haar leven. Maar het toch individueel beleeft. En misschien ook wel omdat ik nog schaamte en taboe ervaar op 'moeilijke gesprekken', op pijn en verdriet. Op deze kwetsbare momenten vind ik het betekenisvol als ik er voor iemand kan zijn, diegene even écht kan zien en troost en steun kan bieden.
© Foto: Liesbeth Paardekooper
"Zonder doel, zonder plan ging ik aan de slag. Het werd een reis van zoeken, verliezen, ontdekken en loslaten. Van uitproberen, leren, durven, geloven. En van vallen en opstaan. Vaak. "
© Foto: Liesbeth Paardekooper
Tot 2020 werkte ik met veel plezier als freelance communicatieadviseur. Opeens vielen door corona mijn opdrachten weg. Ik heb toen een atelier gehuurd in de binnenstad van Utrecht om ruimte te maken voor een lang sluimerende wens: ‘als ik nou eens écht ruimte en tijd zou maken om te schrijven en schilderen, wat zou er dan gebeuren?’ Zonder doel, zonder plan ging ik aan de slag. Het werd een reis van zoeken, verliezen, ontdekken en loslaten. Van uitproberen, leren, durven, geloven. En van vallen en opstaan. Vaak. Maar vooral: een reis van voelen en vinden. Ik leerde om te vertragen en om in die vertraging inspiratie te vinden. Ik ging veel naar buiten en ontwikkelde een sterke liefde voor de natuur. Ik leerde om te vertrouwen. Op mezelf. En op het creatieve proces. En om dingen te laten ontstaan.
Gevoel en gevoeligheid
Een belangrijke stap in mijn creatieve proces was het omarmen van mijn gevoel(igheid). Ervaringen, emoties en indrukken kunnen soms hard bij me binnenkomen. Ik heb mezelf lang ‘te’ gevoelig gevonden. En ik was bang dat anderen dat ook vonden. Te zacht, te gevoelig, te kwetsbaar. En ik wou anders zijn. En ik wou ook weer níet ‘anders’ zijn. Hoewel het soms nog steeds een worsteling is, voel ik nu ook dat juist mijn gevoeligheid zorgt dat ik met een open, warm hart kan luisteren en invoelen waardoor ik woorden en beelden kan vinden die raken en kloppen. Elke keer als dat het geval is, maakt mijn hart een sprongetje.
Natuurlijke verf
Het werken met natuurlijke verf en inkt is iets wat onderweg is ontstaan. En het is heel juist en kloppend. De kleuren stralen een bepaalde rust en warmte uit. Ik kan er extra betekenis door toevoegen. Ik vind het fijn om zelf verf te maken, in de natuur materialen te verzamelen en het maakt me rustig en werkt meditatief. En ik vind het te gek om al het moois uit de natuur te gebruiken en zo min mogelijk met schadelijke of giftige materialen te werken.
> Lees meer over mijn werkwijze met natuurlijke verf.